“Başımı önüme eğerdim aşık olunca; kimi zaman kaldırım taşlarını, kimi zaman yanımdan geçen insanları sayardım.”
Nü Peride, iki ayrı zamanda, benzer mekânlarda gelişen olayları, roman karakterlerini esrarengiz bir şekilde birbirine bağlar. Tutkunun, acının, aykırı aşkların anlatısı olur. Ermeni Ante aşkına ulaşmak için sözcüklerle kazar dehlizini. Necati sevdiğini üzmemek için bir elma ağacının dalında bırakır bacaklarını. Farklı zamanlarda hikâyeleri kesişen roman karakterlerinin yaşadıkları akıllara şu soruyu getirir: “Acı çekmeden mutlu olmanın anlamı var mı?” Hakan Akdoğan’ın Yunus Nadi Roman Ödüllü kitabı Nü Peride, dildeki çok katmanlı yapısı ve kurgusal derinliğiyle edebiyatımızdaki yerini her dönemde korumaktadır.
“Yorgundum, düşünce yorgunuydum. Hep güzel bir müzik duyuyordum pencereme sığan yıldızlara eşlik eden. Sen güneş/ben kardan adam/burnu havuç gözleri kömür/gel artık/havalar ısınınca kardan adamlar ölür.”
Ayrıca incelemek isterseniz:
