Yakıyordu güneş tenimi. Omuzumda bir şeylerin ağırlığı, bastırıyor, bastırıyordu. Yandım. Gözlerimi açamadım. Ayağıma değen buz gibi suyun ıssızlığı çekti beni derine… Yürüdüm.
İkiye bölündü vücudum. Bir yanım yandı, bir yanım buz kesti. Yine de ilerledim. Bir el değdi önce belli belirsiz. Bir el daha… Her yanımı sardılar, sırayla dokunup kayboldular.
Tanımak ister gibi.
Sonra biri bileğimi tuttu. Bu sefer bırakmadı beni. Sıkıca tuttu. Bir diğeri kolunu belime doladı. Yavaş yavaş tüm vücudumu sardı kollar. Hem çok hafif hem çok ağır, çektiler beni derine. Kaybolmuş ruhların ağırlığı, çektiler beni ıssızlığa.
Gözlerimi araladım.
Şiir için tıklayın:
