Bazı kitaplar büyük olaylar, sarsıcı karakterler ve beklenmedik dönümlerle doludur; sizi bir girdabın içine çekerek nefesinizi tutturur. Bazıları ise sessizdir. Sakin bir nehir gibi akar, hafif bir rüzgar gibi eser ve sizi fark ettirmeden sarar. Bu roman tam olarak ikinci gruba ait…
Hiromi Kawakami‘nin anlatımı insanı durağan bir suyun üzerine bırakılmış gibi hissettiriyor. Büyük anlatılara, keskin dönüşlere ihtiyaç duymadan anların içinde kayboluyorsunuz.
Hiromi Kavakami
Bu kitabı okumadan hemen önce Kawakami’nin Nakano’nun Eskici Dükkanı romanını bitirmiştim. Orada da benzer bir hissiyat vardı: İlişkiler sıradan anların içinde şekillenirken insanın kendine sorduğu sorular giderek daha fazla anlam kazanıyordu. Tokyo’da Tuhaf Hava da insana büyük dersler vermeye çalışmadan sadece orada olup kendini hissettiren, sakince var olan bir roman.
ÖZETLE;
Tsukiko, Tokyo’da yalnız bir hayat süren otuzlu yaşlarındaki bir kadın. Bir akşam yerel bir sake barında tek başına otururken eski lise öğretmeniyle karşılaşıyor. Adını hatırlamadığı için ona sadece “Sensei” diyor. Bu rastlantıdan sonra tesadüfler yerini tekrar eden bir buluşma rutinine bırakıyor. Edamame fasulyesi, sake bardakları, dağ havası ve sessizliklerle dolu bir arkadaşlık başlıyor. Fakat zamanla Tsukiko bu samimiyetin ardında başka bir his olabileceğini fark ediyor.
Kawakami’nin hikayesi ince bir melankoliye bürünmüş. Japon edebiyatına özgü o tuhaf nostalji hissi şehir hayatının gölgelerinin arasında süzülüyor. Tsukiko’nun yalnızlığı sanki bir cam fanusun içinde yankılanıyor. Sensei ile olan ilişkisi de tam bu fanusun sınırlarında geziniyor. Aralarındaki yaş farkı, toplumsal normlar, mesafeli konfor—hepsi hikayeye sinen hafif ama belirgin gerginlikler yaratıyor.
Bu romanı okurken çok şey oluyor gibi hissetmiyorsunuz ama sayfalar ilerledikçe şu fark ediliyor: Her şey, tam da böyle oluyor. Sessizlikler, anlam yüklenen göz devirmeler, tamamlanmayan cümleler… Tsukiko ve Sensei’nin ilişkisi, büyük aşk hikayelerinden çok, gerçek hayatın o flu, tanımlanamayan ama hissedilen bağlarına benziyor.
Eğer Japon edebiyatını seviyorsanız ya da Murakami, Tanizaki gibi yazarların o düşsel ama gerçekçi atmosferlerine alışkansanız Tokyo’da Tuhaf Hava tam size göre olabilir. Hele ki hızlı akan, büyük finale koşan hikayelerden biraz sıkıldıysanız bu kitap zihninizde hafif bir duraklama yaratacak.
Ayrıca yemek meraklıları için de ufak bir not: Tsukiko’nun bardaki yemek siparişleri ve Japon mutfağının detayları kitaba ayrı bir tat katıyor. Belki de kitaptan sonra kendinizi Google’da edamame, natto ya da bir bardak sake ararken bulabilirsiniz.
Tanizaki Ödülü kazanmasının boşa olmadığını kanıtlayan, yalın ama derin bir kitap. Sadece bir hikaye okumaktan ziyade bir hissin içine girmek gibi. O hissi yakalayabilir misiniz, siz karar verin.
